Değerli Kağıtlar Kanunu, 1963 yılında kendisinden önce birçok vergi, resim ve harcı kaldırarak kamu geliri sistemimiz içine giren bir kanundur. Kanunda sayılmış kağıtların bizatihi varlığı üzerinden alınmaktadır. Bedeli, 1980 yılına kadar kanunda yazılı maktu tutarlar üzerinden ilgililerden alınmıştır. Ancak 1980 yılında yapılan bir kanun değişikliği ile değerli kağıtlar bedelinin belirlenmesi konusunda Hazine ve Maliye Bakanlığı yetkilendirilmiştir. Anayasamızda vergi, resim ve harçlar ile benzeri mali yükümlülükler için yasallık ilkesi ortaya konulmuş, bu konuda indirim, oran, istisna ve muafiyet hususlarında sınırlı yetki devrinin sadece Cumhurbaşkanına ve yine sadece kanunda belirtilen sınırlar içinde yapılabileceği belirlenmiştir. Değerli kağıt bedellerinin ne tür kamu geliri olduğu hususunun ortaya konulması, onun Anayasanın 73’üncü maddesinde düzenlenen kanunilik ilkesine aykırılık teşkil edip etmeyeceğini de belirleyecektir. Bütçe istatistiklerine göre değerli kağıt gelirleri teşebbüs ve mülk gelirleri arasında gösterilmektedir. Çalışmamızda Değerli Kağıtlar Kanunu ile kapsama alınan kamu gelirinin teşebbüs ve mülk gelirleri kapsamında değerlendirilemeyeceği aksine onun resim ya da harç olduğu ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bunun sonucu olarak da Değerli Kağıtlar Kanunu’nun 1’inci maddesiyle bedelini Hazine ve Maliye Bakanlığı’nın belirleme yetkisine ilişkin düzenlemenin Anayasanın 73’üncü maddesindeki kanunilik ilkesine aykırı olduğu sonucuna varılmıştır.
The Valuable Papers Law is a law that entered into our public revenue system in 1963 by abolishing many taxes, duties and fees. It is taken based on the existence of the papers listed in the law. The cost was collected from the relevant parties based on the fixed amounts written in the law until 1980. However, with a law amendment made in 1980, the Ministry of Treasury and Finance was authorized to determine the value of securities. In our Constitution, the principle of legality has been set forth for taxes, duties, charges and similar financial obligations, and it has been determined that limited authority regarding discounts, rates, exceptions and exemptions can only be delegated to the President and only within the limits specified in the law. Determining what kind of public income the valuable paper prices are will also determine whether it will violate the principle of legality regulated in Article 73 of the Constitution. According to budget statistics, valuable paper revenues are shown among enterprise and property revenues. In our study, we tried to show that the public revenue covered by the Valuable Papers Law cannot be evaluated within the scope of enterprise and property revenues, on the contrary, it is a duty or a fee. As a result, it was concluded that the regulation regarding the authority of the Ministry of Treasury and Finance to determine the price in Article 1 of the Law on Valuable Papers is contrary to the principle of legality in Article 73 of the Constitution.